متن نامه ی محمد رضا نصب عبدالهی در حمایت از الهام افروتن
محمد رضا نسب عبدالهی که خود و همسرش زخم خورده ی زندانهای رژیم ایران و از قربانیان آزادی بیان بوده و هستند، طی نامه ی خواستار حمایت از الهام افروتن شده است که متن این نامه را می توانید همین جا بخوانید:
محمدرضا نسب عبداللهی
افروتن را تنها نگذاریم
آن هایی که به سبب ابراز عقاید و دیدگاه های خود،طعم زندان های حکومت ایران را چشیده اند؛الان وضعیتی را که "الهام افروتن" با آن دست به گریبان است،با تمام وجود لمس می کنند.
هنگامی که این سطور را می نوشتم،تصویر بازجوهایی که از هر سو،الهام را برای اقرار به جرم ناکرده،زیر فشار می گذارند؛در مقابل دیدگانم به نمایش در می آمد. این فشارها زمانی که،زندانی،ناشناخته و گمنام باشد؛شدیدتر خواهد بود. خیلی ها دست به دست هم داده اند تا این دختر جوان را با اتهام "توهین به مقدسات" قربانی کنند. هنگامی که علی دیرباز،مدیر نشریه ی تمدن -همان نشریه ای که نوشته ی افروتن را منتشر کرده است- به جای آنکه بنا بر وظیفه ی حرفه ای خویش از نویسنده ی روزنامه اش دفاع کند،آشکارا افروتن را شایسته ی اعدام می داند؛از دیگرانی که وظیفه شان اعلام جرم علیه آزادی بیان است چه انتظاری می توان داشت؟
بی تفاوتی در برابر رخداد ناگواری که برای "الهام افروتن" بوجود آمده و ممکن است پایان ناخوشایندتری داشته باشد؛اشتباهی است بسیار بزرگ. هنوز یادمان نرفته است که اتهام "توهین به مقدسات" بر سر هاشم آقاجری چه آورد. او ولی به پشتوانه ی احزاب سیاسی داخلی و گروه های بین المللی مدافع حقوق بشر و آزادی بیان،در نهایت از حکم اعدام رهایی یافت و از زندان آزاد شد. وضعیت الهام افروتن ولی اینگونه نیست. او نه به احزاب سیاسی وابسته بوده است و نه کسی او را می شناسد.همین گمنامی او،سرنوشت بدتری ممکن است برایش رقم بزند.
ولی گمنامی او چیزی از مسئولیت ما نمی کاهد. همین بس که بدانیم "الهام" امروز به جرم استفاده از "حق آزادی بیان" در زندان به سر می برد. با دانستن این موضوع،سکوت و بی تفاوتی،به سان نادیده انگاشتن حق آزادی بیان اوست.
پیش از آنکه وقت بگذرد و زمان به سود پرونده سازان به جلو رود،باید به دفاع از "الهام افروتن" برخاست.این یک آرزو نیست بلکه خواسته ی یک وبلاگ نویس خطاب به تمام کسانی است که توانایی حمایت از این دختر جوان را دارند.
http://mortad.blogsky.com
محمد رضا نسب عبدالهی که خود و همسرش زخم خورده ی زندانهای رژیم ایران و از قربانیان آزادی بیان بوده و هستند، طی نامه ی خواستار حمایت از الهام افروتن شده است که متن این نامه را می توانید همین جا بخوانید:
محمدرضا نسب عبداللهی
افروتن را تنها نگذاریم
آن هایی که به سبب ابراز عقاید و دیدگاه های خود،طعم زندان های حکومت ایران را چشیده اند؛الان وضعیتی را که "الهام افروتن" با آن دست به گریبان است،با تمام وجود لمس می کنند.
هنگامی که این سطور را می نوشتم،تصویر بازجوهایی که از هر سو،الهام را برای اقرار به جرم ناکرده،زیر فشار می گذارند؛در مقابل دیدگانم به نمایش در می آمد. این فشارها زمانی که،زندانی،ناشناخته و گمنام باشد؛شدیدتر خواهد بود. خیلی ها دست به دست هم داده اند تا این دختر جوان را با اتهام "توهین به مقدسات" قربانی کنند. هنگامی که علی دیرباز،مدیر نشریه ی تمدن -همان نشریه ای که نوشته ی افروتن را منتشر کرده است- به جای آنکه بنا بر وظیفه ی حرفه ای خویش از نویسنده ی روزنامه اش دفاع کند،آشکارا افروتن را شایسته ی اعدام می داند؛از دیگرانی که وظیفه شان اعلام جرم علیه آزادی بیان است چه انتظاری می توان داشت؟
بی تفاوتی در برابر رخداد ناگواری که برای "الهام افروتن" بوجود آمده و ممکن است پایان ناخوشایندتری داشته باشد؛اشتباهی است بسیار بزرگ. هنوز یادمان نرفته است که اتهام "توهین به مقدسات" بر سر هاشم آقاجری چه آورد. او ولی به پشتوانه ی احزاب سیاسی داخلی و گروه های بین المللی مدافع حقوق بشر و آزادی بیان،در نهایت از حکم اعدام رهایی یافت و از زندان آزاد شد. وضعیت الهام افروتن ولی اینگونه نیست. او نه به احزاب سیاسی وابسته بوده است و نه کسی او را می شناسد.همین گمنامی او،سرنوشت بدتری ممکن است برایش رقم بزند.
ولی گمنامی او چیزی از مسئولیت ما نمی کاهد. همین بس که بدانیم "الهام" امروز به جرم استفاده از "حق آزادی بیان" در زندان به سر می برد. با دانستن این موضوع،سکوت و بی تفاوتی،به سان نادیده انگاشتن حق آزادی بیان اوست.
پیش از آنکه وقت بگذرد و زمان به سود پرونده سازان به جلو رود،باید به دفاع از "الهام افروتن" برخاست.این یک آرزو نیست بلکه خواسته ی یک وبلاگ نویس خطاب به تمام کسانی است که توانایی حمایت از این دختر جوان را دارند.
http://mortad.blogsky.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر